Zoals we eerder schreven, is de sociaal-economische crisis die sinds 2016 gaande is in de Anglophone regio van Kameroen, uitgelopen in een slepend gewelddadig conflict. Vooral de vele dorpsbewoners die gevlucht zijn in de bush leven op dit moment onder erbarmelijke omstandigheden. Het zijn de vrouwen, kinderen en ouderen die het meest lijden onder deze omstandigheden, zeker op het gebied van hygiëne en sanitair. Ziektes die normaal goed te genezen zijn, zoals tyfus en diarree, zorgen nu voor levensbedreigende situaties.
Samen met onze lokale partners hebben we een noodhulpprogramma georganiseerd, dat inmiddels twee vluchtelingenkampen rondom twee dorpen heeft bereikt. Onze vaste partners Eyole en Jaba brachten samen met Ruth vorige week een rapportage uit.
Het doel van het programma is het sturen van medische noodhulpgoederen zoals medicijnen, maandverband, pleisters, verbandspullen, pijnstillers, ORS, handschoenen en meer huishoudelijke goederen zoals dekens, lucifers, ‘bush lamps’, kerosine en gereedschap.
Uitdagingen
Vanwege constante veranderingen in de situatie per dorp, de aanwezigheid van het leger en militante groepen, is het garanderen van de veiligheid bij het transport van de noodhulpgoederen erg kostbaar en tijdrovend. Goede communicatie, zodat we er zeker van zijn dat zowel de situatie in de dorpen, als op de hoofdwegen veilig genoeg is, is essentieel. Aan iedere activiteit gaan verschillende vergaderingen en telefoongesprekken vooraf. In delen van het gebied waar de telefoonverbinding is weggevallen worden berichten handmatig via forenzen overgebracht.
De onverwachte blokkades onderweg zorgen voor stijgende kosten, zeker wanneer je kostbare spullen transporteert zoals medicijnen. Verder zijn sommige medicijnen erg in prijs gestegen vanwege lokale schaarste. Tot nu toe lukt het ons gelukkig steeds om de medicijnen voor dezelfde prijs te krijgen als de maand ervoor.
Onze partner Eyole doet verslag van de eerste twee succesvolle activiteiten:
“Op 22 mei reisden dorpsbewoners uit Nganjo Titi en onze verbindingsofficier vanuit Buea met de zending naar Kumba. Hier maakten we een reisplan voor de volgende dag. Onze officier wist een route te nemen die een aantal checkpoints onderweg zou ontwijken en was voorbereid op mogelijke onverwachte check points onderweg. Tegen de middag arriveerden we in het eerste dorp en werden we onthaald door een groot publiek. De gemeenschap werd verantwoordelijk gemaakt voor de distributie van de goederen.”
Een paar dagen later ontving Eyole het bericht dat dit succesvol was verlopen.
Iets anders ging het in een ander dorp. Na een uitvoerig gesprek werd de conclusie getrokken dat het te gevaarlijk was om verdere activiteiten te ondernemen. Er bleek een dreiging te zijn van ontvoering van onze verbindingsofficier. Daarbij was het dorp nog niet goed georganiseerd om de distributie van de goederen in goede banen te leiden. Met de opdracht zich beter te organiseren, reisden de dorpsbewoners terug.
Deze mogelijk onveilige situatie vroeg om een crisisberaad. We constateerden dat, aangezien de goederen toch al in Kumba waren, het verstandig was om deze direct in te zetten voor een andere gemeenschap. We besloten dat de goederen naar een ander dorp zouden gaan, in plaats van af te wachten op de verbetering in de situatie.
Onze officier ging aan de slag met het contacten van de dorpsbewoners. Dit bleek moeilijker dan verwacht, omdat het dorp uiteen was gevallen in acht verschillende kampementen in de bossen. Deze kampen waren vanwege de hevige regenval bovendien lastig te bereiken. Gelukkig waren de chief en de jongeren van het dorp direct actief betrokken. Ze kwamen met een gezamenlijk distributieplan en gaven als snel aan klaar te zijn om de noodhulpgoederen in ontvangst te nemen. Op 30 mei werden de goederen geleverd en verdeeld over de acht kampen. De uitgifte van medicijnen werd centraal georganiseerd door een verpleegster.
Het leven in de bush is erg zwaar, mede door voedseltekorten wordt de situatie steeds nijpender. Er is internationale hulp aanwezig in Noordwest en Zuid-Kameroen, maar deze weten de gevluchte mensen in de bush meestal niet te bereiken. Hoewel de geleverde hulp klein is in vergelijking tot de grote hulpbehoefte die er is, is het een opluchting voor hen die er zwaar aan toe zijn. Beide dorpen zijn erg dankbaar voor zowel de materiële als gevoelde symbolische steun!
Wil jij ook bijdragen aan dit noodhulpprogramma? Kom 28 juli naar het Ping Pong Toernooi bij De Ping Pong Club Utrecht!
