Onrust in Kameroen

Zoals jullie eerder lazen is er al langere tijd sprake van onrust in Kameroen. In deze blog geven we een update van hoe de situatie nu is.

Sinds de start van de protesten zijn er sprake van “ghost towns”. Dit is een vredig protest van de Engelstalige gemeenschap tegen de autoriteiten en het beleid van de overheid. Zij vinden dat de Engelstaligen worden gediscrimineerd en gemarginaliseerd.

Deze ghost towns zijn een manier van protest om de solidariteit van de Engelstalige gemeenschap te laten zien en om te laten zien dat zij rechten hebben en autonoom zijn. Op zulke dagen gaan alle winkels en scholen dicht en ligt alles plat. Normaal gesproken is het in Kameroen ontzettend druk op straat. Met een symfonie van toeterende taxi´s, bikes en veel mensen. Tijdens haar verblijf in Kameroen maakte Eva zo’n ghost town mee. Het was toen aanzienlijk rustiger op straat, er waren bijna geen winkels open en er reden maar enkele taxi’s.

In het Noordwesten zijn de protesten heftiger en worden deze ghost towns vaker gehouden, vooral op bijzondere dagen zoals feestdagen of waarop er een proces tegen een van de activisten wordt gehouden. Als reactie op de protesten hebben de overheid en het leger in het Noordwesten een avondklok ingesteld. Vanaf acht uur ‘s avonds mag je niet meer op straat zijn. Omdat de economie op een laag pitje staat vanwege de protesten, de ghost towns en de gedwongen avondklok, lopen veel ondernemers hun inkomen mis en verliezen mensen hun baan. Er zijn veel mensen die een relatief goede baan hadden en deze nu kwijtraken door de gevolgen van deze situatie.

In veel kleine dorpjes is er strijd tussen onafhankelijkheidsstrijder en het leger. Het geweld is erg onvoorspelbaar en de inwoners kiezen er daarom voor in het bos (the bush) te slapen. Dit is ook het geval bij sommige van de dorpen waar we projecten hebben. De inwoners zijn overdag aan het werk maar stoppen voordat het donker is en verschuilen zich dan in het bos.

Welke gevolgen heeft deze situatie voor onze projecten?

In Buea is het redelijk rustig. In Lobange gelukkig ook, daar wordt op het moment volop gewerkt. Maar achter Kumbo, richting Manganjo, is het onrustig. Ook in de Northwest en in Maunyu (waar Tinto, Nchemba 1 en Dream Center liggen) is het onrustig. De dorpen zijn verlaten. Iedereen verblijft op dit moment in de bush in plaats van thuis. Het geweld kan immers ieder moment de kop opsteken.

Hierdoor zijn onze partners momenteel beperkt in de werkzaamheden bij de projecten waar deze situatie zich afspeelt. Ze houden rekening met de veiligheid van de inwoners en hun eigen veiligheid. Om betrokken te blijven en de ontwikkelingen te volgen houden ze ergens anders overleggen met de dorpen. Ook worden veel overleggen telefonisch gedaan.

Omdat de inwoners overdag wel in de dorpen aanwezig zijn maken zij nog steeds gebruik van de voorzieningen en voeren ze bijvoorbeeld kleine reparaties aan het watersysteem uit. Onze partners proberen dagelijks contact te houden met de onderhoudsmedewerkers en inwoners om zo te polsen wat de stand van zaken is.

Voorlopig is het roeien met de riemen die we hebben en is het afwachten tot het rustiger wordt. In Nederland proberen wij ook rekening te houden met deze situatie en nemen we dit mee in onze beslissingen. We denken na over hoe wij kunnen helpen en het beste hiermee om kunnen gaan. Het geeft ons hoop dat zowel onze partners als de inwoners nog steeds goede moed hebben en niet kunnen wachten om weer aan de slag te gaan zodra het rustiger is.