LiveBuilders Tirzah en Carine bezochten – los van elkaar – Kameroen en onze projecten. Een bijzonder avontuur met soms ook moeilijke momenten. Zij interviewden en fotografeerden daar de bijzondere mensen die met LiveBuild werken. Met deze portretten willen we je een mooi inkijkje geven in de drijfveren van een aantal sleutelfiguren in het Kameroense verhaal van LiveBuild.
Valentine is onze onderzoeker en trainer ter plekke. Hij komt in alle dorpen waar we werken voor een haalbaarheidsonderzoek of training over hygiëne en sanitatie. Dankzij Valentine weten wij bij LiveBuild wat onze projecten aan concrete resultaten opleveren en hebben alle dorpen getrainde ‘hygiene-soldiers.
“Ik ben de zoon van Esther en Chichow. Het derde kind van negen kinderen. Afkomstig uit het dorp Bali Nyongha, waar mijn vader is geboren. Zelf ben ik opgegroeid in Bamenda. Daar heb ik altijd gewoond, behalve tijdens mijn studie aan de universiteit van Dschang. Dschang ligt op ongeveer 100 km van Bamenda vandaan.”
“Op de lagere school mocht ik een klas overslaan, daardoor kon ik een jaar eerder naar het middelbaar onderwijs. Tijdens die overstap overleed mijn vader, en plots zag mijn leven er heel anders uit. Ik zag mijn moeder worstelen om ons te onderhouden. Tot die tijd had ik er altijd van gedroomd om dokter te worden, maar na de dood van mijn vader leek die droom onhaalbaar door de weinige middelen die we nog hadden om rond te komen. Hoe jong ik ook was, ik stelde mezelf in die tijd allerlei vragen. Wat het leven inhoudt, waarom sommigen wel hun dromen weten te verwezenlijken en anderen niet, en wat voor mij belangrijk was in het leven.”
“Ondanks de thuissituatie heb ik mijn hele middelbare schoolperiode vastgehouden aan exacte vakken, om toegelaten te kunnen worden tot de medische opleiding. Pas aan het einde realiseerde ik me dat dit financieel gezien voor mij onmogelijk was. Het alternatief was om petrochemisch ingenieur te worden. Een betaalbare opleiding die me een baan met goed salaris garandeerde. Maar aangezien deze opleiding alleen in Yaounde werd aangeboden, en ik daar verder geen familie had bij wie ik zou kunnen intrekken, zouden de verblijfskosten zo hoog worden dat ik ook deze droom moest opgeven. Ik koos uiteindelijk voor de universiteit van Dschang. Daar woonde een neef bij wie ik kon wonen.”
“Mijn familie drong aan om leerkracht te worden, omdat deze opleiding een makkelijke en korte weg naar een betaalde baan was. Met nog zes broers en zussen na mij, had ik de verantwoordelijkheid om hen financieel te kunnen ondersteunen. Maar leerkracht was wel het laatste beroep dat ik in gedachten had voor mezelf. Ik begon me af te vragen hoe mijn leven eruit zou zien als ik mijn eigen dromen zou kunnen verwezenlijken. Ik koos voor filosofie, omdat ik geloofde dat het me zou helpen antwoorden te vinden op mijn vragen. Na mijn minor in filosofie heb ik een major gedaan in sociologie. Toen ik klaar was met mijn studie, voelde ik toch weer de druk om mijn jongere broers en zussen te kunnen ondersteunen. Voor een goed betaalde baan was sociologie niet de beste keuze geweest. Ik solliciteerde voor een professioneel internship bij Cameroon National Association for Family Welfare (CAMNAFAW), maar werd helaas niet aangenomen. Ik besloot een eenjarige opleiding aan het Computer Resources and Technology (CRAT) te doen. Dat kon ik net betalen met mijn bijbaan en een diploma van deze opleiding stond garant voor een goedbetaalde baan.”
Valentine op de wateropslagtank
“Na een jaar aan het CRAT kwam ik terug bij mijn liefde voor menswetenschappen. Ik solliciteerde nogmaals bij het CAMNAF en werd aangenomen. Ik heb er uiteindelijk vijf jaar gewerkt, twee jaar als stagiaire en drie jaar als vrijwilliger. Bij het CAMNAF ben ik verliefd geworden op het werken in community’s. Ik voelde zo veel voldoening iedere keer als ik na een bezoek echt iets had kunnen betekenen voor mensen. Na het CAMNAF heb ik binnen een andere NGO communitywerk gedaan, om uiteindelijk in 2012 bij PLAN International als monitoring en evaluation officer in dienst te komen. Mijn taak werd om de cholera-epidemie, die in dat jaar was uitgebroken, te bestrijden. Ik schreef projectvoorstellen, ontwikkelde voorlichtingsprogramma’s en trok er op uit naar de meest afgelegen dorpen om voorlichting te geven.”
“In die tijd kwam ik met LiveBuild in contact. Koen, toen projectmanager hier in Kameroen, had een artikel over het choleraproject gelezen en ging op zoek naar meer informatie. Via het hoofdkantoor van PLAN kwam hij bij mij uit. Koen wilde onderzoeken wat de mogelijkheden waren om samen te werken. Sinds die eerste kennismaking hebben we veel contact gehad over de vorm van die samenwerking. Ik benadrukte dat ik de visie van LiveBuild volledig onderschreef, maar ik was bang dat wanneer LiveBuild met PLAN zou samenwerken, die visie niet meer uit de verf zou komen en de resultaten bij lange na niet hetzelfde zouden blijven. De structuur van PLAN is een stuk hiërarchischer dan bij LiveBuild. Veel blijft in de organisatie hangen in plaats van dat het in de community’s terecht komt. Uiteindelijk kwamen we uit op een constructie waarbij ik buiten PLAN om zou gaan samenwerken met LiveBuild.”
“Na een jaar merkte ik hoeveel meer voldoening ik uit het werk bij LiveBuild haalde. Meer dan binnen PLAN ooit mogelijk zou zijn. Hun aanpak begon me zelfs tegen te staan. Ik realiseerde me dat ze met hun afstandelijke manier van werken hun visie nooit zouden kunnen verwezenlijken. Vanuit mijn jeugd had ik geleerd hoe belangrijk het is om de armste mensen te helpen en hoe groot de resultaten zijn als je daadwerkelijk naast ze kunt gaan staan. Ik was die ervaring bijna vergeten. In de projecten van LiveBuild kwam ik weer écht in contact met community’s en zag ik hoe groot de impact was die we op hun leven hadden. Ik besloot ontslag te nemen bij PLAN en me fulltime te gaan richten op het community-werk. Ik was inmiddels voorzitter geworden van het bestuur van de NGO Pavis en kon me nu vanuit die rol volledig storten op de projecten van LiveBuild en ander community-werk. We zijn nu vier jaar verder en ik heb nog geen moment spijt gehad dat ik mijn goedbetaalde baan bij PLAN heb opgezegd. Inmiddels ben ik executive director geworden bij Pavis en hebben we de naam veranderd in Pavis4D; Partners of Vision for Development.”
“Als ik naar de toekomst kijk, hoop ik dat we de samenwerking tussen Pavis4D en LiveBuild verder kunnen uitbouwen. Onze werkwijze is uniek en onze visies komen sterk overeen. Dat maakt dat we elkaar kunnen versterken en ondersteunen. Ik geloof erin dat wij allebei, als experts in het community-based werken, daadwerkelijk verschil kunnen maken in de community’s. Als LiveBuild haar tentakels uitbreidt naar andere gebieden, zoals nu met koffie, dan zie ik daar voor Pavis4D een rol in. Hopelijk kan LiveBuild ook in Nederland laten zien wat het werk van Pavis4D inhoudt. Vice versa kan Pavis4D in haar werk LiveBuild helpen promoten.”
“Persoonlijk hoop ik nog lang bij te kunnen dragen aan het werk van LiveBuild. Ik hoop dat LiveBuild mijn expertise zo veel mogelijk wil en kan benutten. Ik vind het belangrijk om voldoening uit mijn werk te kunnen halen. Met het werk dat ik voor LiveBuild doe, krijg ik dat ook. Ik houd van de hands-on mentaliteit, het leerproces ‘on the job’, zowel voor mij als voor de mensen in de dorpen. Ik blijf mijn expertise graag inzetten, ook op de andere werkgebieden die LiveBuild aan het ontwikkelen is. En ik leer er zelf ook steeds weer van.”
