Directeur Center for Economical Development in Buéa
LiveBuilders Tirzah en Carine bezochten – los van elkaar – Kameroen en onze projecten. Een bijzonder avontuur met soms ook moeilijke momenten. Zij interviewden en fotografeerden daar de bijzondere mensen die met LiveBuild werken. Met deze portretten willen we je een mooi inkijkje geven in de drijfveren van een aantal sleutelfiguren in het Kameroense verhaal van LiveBuild.
“Dit is mijn stad. Ik ben opgegroeid in de wijk Great Soppo en studeerde hier economie. Al vroeg raakte ik geïnteresseerd in hoe communities in onderontwikkelde gebieden zichzelf kunnen verbeteren. Ik wilde niet voor de overheid werken, daar begeef je je op glad ijs. Het is een gesloten systeem. Ze houden er bovendien niet van mensen die dingen willen veranderen. En dus begon ik mijn eigen organisatie, the Center for Economic Development (CED).”
“De CED bouwt watersystemen in afgelegen dorpen. Zo kan ik het grootste geschenk geven dat maar bestaat: schoon water. Omdat het daar zo onderontwikkeld is, trekken veel mensen weg, en dat marginaliseert het gebied alleen maar meer. Er wordt ook veel alcohol gedronken. Ik zeg altijd: voor het geld waarmee je elke dag een fles bier koopt, leg je met elkaar een compleet watersysteem aan. Ik ben ervan overtuigd dat de dorpelingen hun water zelf moeten betalen en onderhouden, en dat ze die fles bier per dag daarvoor moeten opgeven.”
Jaba en Eyole bij de Manganjo catchment
“Maar, om schoon water te krijgen, is een basisconstructie nodig, en er is geen startkapitaal. Er zijn dus geldschieters nodig. Dat geld betaalt het dorp terug met arbeid en ook met contant geld dat ze zelf sparen. Vaak betalen geldschieters 70 tot 90 procent van het basissysteem, het dorp zelf moet de rest financieren en geld apart gaan houden voor onderhoud. Als het watersysteem op deze manier tot stand komt, bereik je dat de dorpelingen zich er verantwoordelijk voor gaan voelen. Als alles wordt betaald bereik je juist het tegenovergestelde. “Water is toch een geschenk van God?” hoor ik nog vaak in de praktijk. “Waarom moeten we daarvoor betalen?” Maar als je 23 kilometer moet lopen om het te halen, wordt het wel moeilijk. En dus moet je betalen om het water dichterbij te halen, leg ik dan uit. In het Westen is zo’n systeem heel normaal en modern, en ook daar betaal je ervoor dat het water uit de kraan komt.”
Eyole, James en Elias
“Uiteindelijk willen alle mensen wel betalen voor het watersysteem, maar je moet het ze eerst laten zien. Ze moeten het vertrouwen krijgen, en veel corrupte organisaties hebben dat geschaad. Dit is het moeilijkste gedeelte van het proces.”
“Het geeft me voldoening als een project slaagt, vooral als het moeilijk is geweest, ik houd van de uitdaging. Niks is onmogelijk. Mijn droom is dat in dit deel van Kameroen alle dorpen een watersysteem hebben met schoon drinkwater. Dat er om de honderd meter een kraan staat.”
“Mijn hele leven woon ik hier al, met uitzondering van een aantal jaren in Boston, waar ik aan de Northeastern University verder heb gestudeerd. Maar ik wilde terugkomen. Dit is mijn thuis, nergens anders ben ik zo nodig als hier.”
