Verslag Geboortecertificatenproject

Onze projectpartner Maimo Divine Suinyuy heeft de pilot van het Geboortecertificatenproject succesvol afgerond. Hieronder lees je zijn verslag.
To relief the population who are suffering from the armed conflict that has been going on since 2016, this project was initiated to facilitate the establishments of birth certificates for children in the conflict zones.
This project was informed the economic crisis stemming from the armed conflicts and the needs for children especially those born within the crisis period to have an identity. The Birth certificate project was piloted in Bamessing – Ndop in Ngoketunjia Division of the North West region benefiting over 312 children.
The first activity of this project was awareness raising and sensitization. Our staff and some volunteers from the various villages were dispatched to the various communities to sensitize the population and educate them on the importance of children having birth certificates. Some of the benefits of children having birth certificates highlighted were;
  • To give children an identity
  • Facilitate the registration or enrollment of children in schools and other courses
  • Facilitated the establishment of passports for children in future when they need to travel out of the country
  • And above all a fulfillment of their human rights
    Sensitization activities were done in health centers during post and pre-natal clinics sessions and in communities during gatherings. The parents acknowledged and appreciated the knowledge shared but expressed their fears of accessing the administrations due to threats from secessionists. They also expressed the economic challenges as many of them had lost their businesses and jobs and could hardly afford money to survive talk less of producing birth certificates for their new born babies.
At the level of the communities, some of the children did not have birth certificates because their documents had been burnt in their homes especially during military raids.
Registration
During and after sensitization sessions, the children were registered for the establishment of the certificate. The registration was done using a form we designed – the birth certificate extract form. To fill this form, the identity cards of the parents were required.
During this registration process we also came across another effect of this crisis which is an increase in child-mothers. We came across young girls who had been sexually violated and had to bear children at their very young ages. Most of them appeared as single mothers. In such cases a representative from their family or their own fathers stood as the child’s father.
The registration process was also facilitated by the community school administrators. We made contacts with the schools administrators and they could sort out children who did not have birth certificates.
Establishment of the certificates
The establishment of the birth certificates was done at the level of the municipal councils. Using the birth certificate extracts the council staffs filled the birth certificate forms and the mayor signed. These were eventually handed to the beneficiaries in their communities.

Impact and results sustained

This project has created a positive feedback in the communities and in the lives of the beneficiaries and their parents;- Firstly, through sensitization and awareness raising activities, the parents have understood the importance of their children having birth certificates. Some of the parents were ill-informed and did not see the need for birth certificates. The knowledge gained would continue to be shared and many more parents will benefit.
Secondly, some of the children are now effectively enrolled in school. They have their birth certificates and would eventually seat for public examinations without problems of lack of identity or legal documentation. In fact some of the children we assisted with birth certificates were now able to register and seat for the First School Leaving Certificate Examinations.
And thirdly, the issuance of birth certificates have in all given the children a legal existence and nationality. It is from these birth certificates that the children will grow and be able to make their national identity cards and passports for those who will be travelling out of the country.
We remain very grateful to the donors for sponsoring this project. As mentioned above the execution of this project has not only been a relief to the parents but has also paved the way for the future of the children as they might embark in their various studies and carriers. Given the magnitude of the crisis, these beneficiaries and many more that would be benefiting indirectly would not have had these documents should we not have intervened.
The plights of the parents and children regarding birth certificates is not only in Bamessing-Ndop, but it is a general issue in this conflict hit regions. Many people are unable to access the administration to register the birth of their children and others have no means because they have lost their economic activities. We pray that this project could eventually be extended to other areas.
Sincerely,
Maimo Divine Suinyuy CD, KforC Cameroon.

We’re All Liquid

“What is talent if we cannot use it to champion causes that can benefit our direct communities and the world at large?” says Kreative Kwame, who leads this ambitious project.
 
He and Eva Boeree (curator) with the generosity of LiveBuild & Humaniforest are embarking on a project that will see 700 school children & surrounding members of the Debunscha community. Artists William & Romaric are also on board this water providing project.
Picture this – a community with about 3,000 inhabitants, with a record number of rainfall & overall wetness, a village that lies on the flanks of Mount Cameroon, where there are plenty of water sources but one without clean water – this is Dedundcha.
The We’re All Liquid event and art exposition will be dedicated to raise awareness and funds for the construction of a solar operated borehole in Debundscha.
 
A portion of Ticket sales, sale of art pieces & donations will fund the Debunscha Water Project.
But it doesn’t stop there, this project will also showcase Cameroon art to the world, building a profitable bridge between Art & Social Responsibility.
What will the funds be used for exactly you ask –
“our local experts propose to solve the water problem by drilling for groundwater and connecting it to a solar-powered pump.
“Since Debundscha doesn’t have favorable circumstances for a water system. Which is normally our first choice, we decided to drill a borehole and provide a filter system and proper care for clean (drinking) water” – says Eva Boeree, event curator & director.
We believe in the importance of a project like this and urge our followers to help them raise funds!
Learn more at www.instagram.com/weareallliquid

Update Buea Town waterproject

In januari en februari bezochten Jaba en Eyole de 7 gemeenschappen die onderdeel zijn van `het Buea Town waterproject. Ze organiseerden verschillende bijeenkomsten waar ze de gemeenschap bijeenbrachten om dit project te presenteren, maar vooral om te horen wat de behoeftes van de bewoners zijn.
 

Eyole Lambe doet verslag:

Over het algemeen waren de reacties erg positief. De gesprekken waren erg interactief, en de bewoners enthousiast over de plannen. Maar behalve de interesse waren er ook wat twijfels, vooral door ervaringen uit het verleden met andere organisaties die verbetering in het watersysteem beloofden.
 
 
Jaba en Eyole presenteerden niet alleen de technische plannen, maar ook de aanpak wat betreft ‘community development’. We werken vanaf de start met de gemeenschap samen en we verwachten daarin ook volledige medewerking en betrokkenheid, ook op het gebied van besluitvorming en brainstorming.
Om het project op de lange termijn te doen slagen, is het optuigen van een lokale organisatie nodig die de betrokkenheid van de bewoners blijft onderhouden.
Tijdens het tweede bezoek werd het oprichten van een vereniging verder verkend. En we bereidden de bewoners voor op een selectieprocedure waar ze hun eigen vertegenwoordigers gaan kiezen, zoals het opstellen van een lijst van criteria waarmee kandidaten met elkaar kunnen worden vergeleken. Dit met als doel het proces en de vertegenwoordiging zo open en transparant mogelijk te doen verlopen.
Daarnaast hebben we aan de dorpen gevraagd of ze jongeren willen aandragen die, na training, de rol van beheerders van het watersysteem willen vervullen.
 
Het enthousiasme voor het toekomstbeeld met toegang tot water was niet te onderdrukken. In ieder dorp dat we bezochten kwam die ene vraag steeds terug: hoe snel kunnen we schoon drinkwater verwachten?
 
We hebben geleerd om geen onrealistische verwachtingen te wekken. Maar aan de andere kant willen we hun positieve energie ook niet indammen. We namen ze daarom nogmaals mee in onze planning voor dit project, dat is opgedeeld in fases. Na iedere fase zal er water zijn in de gemeenschappen die op dat moment betrokken zijn.
 
Ook waren we benieuwd wat ze vinden van ons en het project. Dus we vroegen de aanwezigen om hun eerlijkheid en hun meningen. In het kort vertelden de dorpsbewoners ons dat ze het waardeerden dat we bij ieder bezoek steeds dezelfde boodschap herhaalden en dat we ook snel van start gaan. Dit wekt het vertrouwen dat hun schrijnende behoefte aan water snel over zal zijn.
 
Lees en bekijk hier het gedetailleerde verslag van Eyole in het Engels.

Wijnactie

Deze zomer werken wij samen met allerlei toffe ondernemers om wijn te veranderen in water.
Hoe? Per verkochte fles of proefpakket* doneren zij € 1,- aan het Buea Town waterproject.
Rond Buea Town in het zuidwesten van Kameroen hebben mensen geen goede toegang tot drinkwater. Verrassend, gezien ze op de helling van Mount Cameroon wonen, een 4.000 meter hoge vulkaan met voldoende waterbronnen.
 
De 15.500 inwoners staan in de rij bij kleine drinkwaterkranen, of moeten water in jerrycans kopen. Dit is van grote invloed op de hygiëne en op de economische positie van de inwoners.
LiveBuild en Humaniforest ondersteunen de zeven gemeenschappen rondom Buea Town bij het beheren van een eigen watersysteem en het genereren van eigen inkomsten voor onderhoud van dat systeem. Met daarbij voorlichting over hygiëne en training over herbebossing en beheer van natuurlijke waterbronnen.
 
Samen met leuke wijnondernemers, verschillende fondsen en onze donateurs willen we dit jaar €12.500 ophalen voor dit project. Het mooie is, Wilde Ganzen verdubbelt ook nog eens de opbrengst!
En natuurlijk kun je meedoen. Bijvoorbeeld:

Corona noodhulp geslaagd

Afgelopen zomer zamelden we geld in om opnieuw  noodhulp te kunnen leveren aan drie dorpen: Marumba I, Marumba II en Small Ekombe. Deze dorpen zijn niet alleen getroffen door het aanhoudende geweldadige conflict, maar ook de corona pandemie is in Kameroen aanwezig.
Onze partners Eyole Lambe en Jaba Wose hebben dit project inmiddels succesvol afgerond en ze doen verslag van het project.
“In de dorpen is er grote angst voor Covid-19, waardoor er een taboe op is gaan rusten. Mensen denken dat Covid 19 een White Man’s Disease is, en dat er alleen mensen in Europa en de US aan dood gaan. Ook denken veel mensen dat het een normale griep is, die met het gaan van het regenseizoen, ook weer zal verdwijnen.
Door het aanhoudende geweld zijn veel mensen letterlijk de bush in gevlucht, waardoor er vluchtelingenkampen zijn ontstaan en de leefomstandigheden in deze dorpen schrijnend is geworden. Er is een tekort aan werkelijk alles: van voedsel tot medische hulpmiddelen.
Men is erg bang dat door het corona-virus alles nog veel erger wordt. De overheid is alleen actief in het bestrijden van de ziekte in de stedelijke gebieden, ze doet werkelijk niets in de rurale gebieden. Mede hierdoor is er veel onduidelijkheid en miscommunicatie rondom de ziekte en de manier waarop deze verspreidt wordt.
In dit project hebben we daarom lokale vrijwilligers getraind in de W.H.O. richtlijnen, zodat de verspreiding van de ziekte verminderd kan worden. Tijdens die trainingen merkten we dat er lichte weerstand is tegen het opvolgen van deze richtlijnen, ook omdat er twijfel was of de ziekte wel echt was. Maar er zijn ook veel zorgen over de gevolgen zoals:
  • Moeten mannen uit de buurt blijven van hun vrouwen, en zo ja: hoe lang?
  • Wanneer we ziek worden, wat zouden we dan moeten doen? Er gaan ook lokale methodes de ronde die de ziekte zouden kunnen genezen.
  • Veel vluchtelingen hebben geen transportmiddelen. Hoe komen mensen die ziek worden op tijd bij het ziekenhuis?
  • Zal dit virus weer verdwijnen, of is het een nieuwe aids waarmee we zullen moeten leren leven?
Dan speelt er ook nog mee dat dit één van de vele dingen zijn waar de mensen zich zorgen over maken. Wanneer we de bewoners vroegen waarom ze geen mondmasker of hand sanitizer gebruiken, gaven ze aan dat ze zich meer zorgen maken over of ze nog te eten zullen hebben, dan over of ze wel voldoende preventiemiddelen kunnen kopen.
Maar, ondanks verkeerde of te weinig voorlichting, was de reactie van de dorpen op ons project fantastisch. Bij de trainingen voor voorlichters, de inventarisatie en het verdelen van goederen en het geven van de demonstraties; er waren altijd voldoende vrijwilligers die mee deden. Dit geeft aan dat de dorpen bereid zijn om zich in te zetten om corona (lokaal ook wel “coro” genoemd) te verslaan.
Ze lieten zien dat ze de werkelijkheid kunnen accepteren en samen willen werken om de verspreiding van de ziekte te voorkomen. Ondanks dat ze door hun regering in de steek worden gelaten, staan de dorpsbewoners voor elkaar klaar. Maar deze solidariteit heeft ook een keerzijde: wanneer de W.H.O. richtlijnen niet worden nageleefd, kan het grote gevolgen hebben voor de gezondheid van alle inwoners. Daarom hebben we ten strengste geadviseerd om de richtlijnen echt in te bedden in hun dagelijkse routines.
Dankzij dit project:
  • Hebben alle inwoners van de dorpen de basiskennis over hoe de verspreiding van het coronavirus zo veel mogelijk voorkomen kan worden
  • Zijn de twijfels over het ‘echt’ zijn van het virus verdwenen en is er geaccepteerd dat er maatregelen nodig zijn om de verspreiding te voorkomen
  • Hebben we basisvoedsel en medische hulpmiddelen kunnen leveren aan de gemeenschappen (waaronder ruim 300 kinderen en 100 zwangere vrouwen of vrouwen die borstvoeding geven)
  • Zijn er nu tap-emmers waarmee mensen hun handen regelmatig kunnen wassen
  • Hangen er posters in de dorpen als een constante reminder om de W.H.O. richtlijnen op te volgen
De feedback die we uit de dorpen kregen was dat ze erg blij zijn dat deze preventieve maatregelen nu zijn getroffen.”
Dankjewel, iedereen die een tasje heeft gekocht de afgelopen zomer en zo deze actie mede mogelijk maakte! En natuurlijk dank aan Wilde Ganzen die onze opbrengst verdubbelde!
 

Zomeractie

Bovenop de crisis die in Kameroen al een paar jaar doorsleept, is daarnaast helaas ook in Kameroen de coronacrisis gaande. Zo zijn in ‘onze’ dorpen Diffa en Small Ekombe water, medicijnen en hygiënische middelen nodig. Middels onze noodhulpacties hebben we nu vijf dorpen kunnen helpen. Nu willen we de ‘laatste’ twee dorpen ook van noodhulp voorzien. Eva was in februari in Kameroen en was toen bij de uitvoer van de noodhulp voor Lobange.
 

Tasjes uit Kameroen

Die noodhulp gaan we organiseren met een positieve zomeractie. Eline Boon (van bybean.nl) was eerder dit jaar in Kameroen en heeft daar prachtige tasjes laten maken met zomerse motiefjes. En dankzij het corona-noodhulpfonds van Wilde Ganzen, wordt onze bijdrage verdubbeld! In totaal willen we daarom 66 tasjes verkopen.

Help mee!

Super als je ons wil meehelpen. Dat kun je doen middels een donatie van €25,00 voor het noodhulpprogramma, en dan kun je één van deze vrolijke tasjes uitkiezen. Ook natuurlijk superleuk als zomers cadeautje voor iemand 🙂
Je doneert heel gemakkelijk! We hebben een webshop klaargemaakt waar jij kunt kiezen uit 6 super vrolijke prints. Kies jouw print, doe een donatie van € 25,00 en het tasje is van jou!
BESTEL JOUW TASJE HIER
Verzenden of ophalen?
Je kunt je tasje ophalen bij ons op kantoor in Utrecht (Bemuurde Weerd Westzijde 3) van maandag tot en vrijdag van 11:00 – 18:00. Wil je zeker zijn dat we er zijn? Bel even van te voren: 030 231 1652. Ophalen kan ook in Amsterdam, op Vespuccistraat 104hs. Stuur dan even een appje naar Sandra van der Pal (0610842108) om af te spreken wanneer je langs kunt komen. Lukt ophalen niet? Dan verzenden we je tasje met de Fietskoeriers. Deze bezorgkosten delen we dan met je, goed?

Share it!

Heb je je zomertasje in huis? Of heb je al te veel tasjes, maar wil je wél onze actie steunen? Deel je tasjesfoto (of onze actie) op Facebook of Instagram en tag ons. YAAAS!

Een nieuwe bestuur

Yes! Na maanden van voorbereiden en overdracht kunnen we het eindelijk van de daken schreeuwen: we hebben een nieuw bestuur! Een goeie mix tussen oud LiveBuilders en nieuwe kijkers op de zaak, met frisse energie. Dat betekent helaas dat we ook afscheid nemen van onze helden Tim, Bas, Marieke, Kristel en Martijn. Een bestuur dat de afgelopen jaren menig jaarverslag, project, borrel, begroting en vrijwilliger voorbij zag komen. Namens alle LiveBuilders: ontzettend bedankt voor jullie bijdrage!
En dan nu: het nieuwe bestuur
Voorzitter: Katja
Kun je kennen van? Katja’s foto hing al tussen de vaste vrijwilligers op ons eerste kantoor aan de Boothstraat. Ze was jaren niet weg te denken als vaste kracht op festivals. Daarna maakte ze de overstap naar Team Kameroen en coördineerde ze waterprojecten. Ze verhuisde naar Rotterdam en werd iets minder actief voor LiveBuild. Dus we zijn super blij dat ze nu weer terug is!
Penningmeester: Robert
Kun je kennen van? Tenzij je die ene keer in 2016 op Smeerboel was, kan het zijn dat je Robert nog niet kent. Deze veelzijdige duizendpoot is wijnexpert, heeft gewerkt bij een bank en is momenteel zelfstandig ondernemer. Met een frisse, duurzame én ondernemende blik, kijkt hij mee met de financiën van LiveBuild.
Secretaris: Sandra
Kun je kennen van? Wie wel eens heeft meegedaan met de Afsluitrace kent Sandra van de kopjes koffie in de ochtend, de meest enthousiaste mascotte die je onderweg aanmoedigt en diegene die je naderhand van een lekker verdient biertje voorziet. We zijn heel blij dat we haar nu vaker dan 1 dag per jaar bij ons hebben. Welkom!
Algemeen bestuurslid: Joline
Kun je kennen van? Joline is al jaren één van de organisatorische krachten achter de Afsluitrace. Maar ook ver daarvoor was ze (samen met Sandra) actief als vrijwilliger op allerlei festivals en evenementen. We zijn heel blij dat Joline haar juridische kennis en creatieve ideeën op LiveBuild wil loslaten.
Ben je net zo blij als wij met deze toppers? Laat het ze weten! Felicitaties mogen naar info@livebuild.org.

Wij bouwen door: van watersystemen naar lokale instituten

Dit stuk is het tweede van drie stukken waarbij we samen met onderzoeker Sverre van Klaveren terugblikken op het werk van LiveBuild. Een kritische reflectie helpt ons LiveBuild beter te begrijpen en stelt ons in staat een lijn naar de toekomst uit te stippelen. Met dit doel in gedachte werken we aan drie artikelen waarin het verleden, het heden, en de toekomst van onze organisatie aan bod komen.
Aan de hand van kantelpunten in de geschiedenis van LiveBuild blikken we terug en komen we toe aan het beantwoorden van fundamentele vragen over ons werkproces, of je kunt leren van gemaakte fouten, en hoe onze huidig werkmethode afsteekt tegen haar voorgangers.
Met ons oog gericht op duurzame impact, hebben we altijd gezocht naar een manier om de waterprojecten continu te onderhouden. Dit droeg bij aan onze ontwikkeling langs vier lijnen. Ter herhaling:
  • De Blauwe lijn volgt de progressie van onze focusgebieden. We begonnen ooit met educatie en waterinfrastructuur. We werken inmiddels veel meer integraal aan diverse onderwerpen die elkaar versterken.
  • De Groene Lijn toont hier de creativiteit en vindingrijkheid van LiveBuild, waarbij we agronomische oplossingen zoeken bij onze vraagstukken.
  • De Gele Lijn volgt de randvoorwaarden van onze projecten. De wereld is oneindig complex maar waar houden wij rekening mee? De gele lijn beschrijft onze natuurlijke ontwikkeling naar het aanpakken van steeds complexere opgaven.
  • De Rode lijn volgt de transitie van directe interventie, naar ons partnermodel en de oprichting van Humaniforest.

De Gele lijn: van constructies bouwen naar instituties bouwen

Noch de overheid, noch bedrijven zijn geïnteresseerd in dienstverlening op het platteland van Kameroen. Dat is meer dan logisch: het leveren van water als dienst aan plattelandsgemeenschappen in Kameroen is politiek niet lonend noch winstgevend. Gemeenschappen zijn dus op zichzelf aangewezen. Je zou kunnen zeggen dat de collectieve verantwoordelijkheid hen wordt opgelegd. Maar wat is er nodig zodat zo’n gemeenschap die verantwoordelijkheid ook op zich kán nemen?

Community Owned, Business Operated

Om deze vraag te beantwoorden startte LiveBuild samen met lokale partners met het ontwikkelen van de COBO-methode: Community Owned, Business Operated. Deze methode zou lang de hoeksteen zijn in het denken van LiveBuild. Het KASEMA-project, dat de dorpen Kake II, Diffa, Small Ekombe, Marrumba I en Marrumba II verbond, was één van de eerste projecten die LiveBuild als één systeem inrichtte volgens de COBO-aanpak.

Lokaal waterbedrijf

Net als bij eerdere projecten gingen we samen met de gemeenschap bouwen. Door een pijpleiding van meer dan negen kilometer werden de eerste ruim achtduizend van de twintigduizend mensen voorzien van water vanuit een kratermeer. De dorpsbewoners zelf bouwden opslagtanks en waterkranen, en onderhoudsmedewerkers werden getraind om het water te zuiveren. Maar dit keer bouwden we niet alleen aan een watersysteem, ook aan een organisatiestructuur.
Nadat het watersysteem in gebruik was genomen, droegen we het eigendom over aan de gemeenschap, in de vorm van een lokaal waterbedrijf en een watercommissie. Hierbij werden we gesteund door de traditionele dorpsbesturen. Het waterbedrijf nam caretakers en betaalde staff in dienst die toezagen op het onderhouden van het systeem en het bedrijf. Ook zagen zij toe op het vorderen van jaarlijkse bijdragen voor het water van alle huishoudens in de aangesloten dorpen. In de watercommissies werden gekozen bewoners uit verschillende dorpen verenigd om de caretakers en staff aan te sturen en te controleren.

Investeren in mensen

Een mooie en overzichtelijke structuur, zou je zeggen. Maar voor een succesvol project was meer nodig. De volgende stap in dit proces werd dan ook capacity building: investeren in de mensen en het delen van specifieke kennis. Dat bleek niet alleen zoeken naar de juiste mensen, maar vooral ook naar de juiste timing: start je te vroeg met trainen, dan loop je het risico dat mensen weg zijn wanneer je de kennis nodig hebt. En start je te laat, dan is de kennis nog niet aanwezig. Daarnaast: train je de bestuursleden, de caretakers of de staff?
De COBO-methode leerde ons dat deze gemeenschappen over veel eigen initiatief beschikken. Ook zagen we dat iedere groep bewoners – of het nou bestuurders of vrijwilligers waren – in deze fase konden bijdragen aan de opbouw van een project. Zo maakten de caretakers – vrijwilligers uit de community – tijd vrij om deel te nemen aan verschillende trainingen en hielpen zij mee met de bouw van het watersysteem. Het bestuur en de watercommissie zagen we als ruggengraat van onze onderneming. Daarom ontwikkelden we voor hen een tiental trainingen; van organisatiebouw en projectplanning, tot financiën en een training groepsdynamiek.
Daarnaast werden er onder KASEMA twee deelprojecten gestart door de gemeenschap. In het eerste deelproject – CLTS (Community Led Total Sanitation Strategy) – brachten dorpsbewoners alle plekken in hun dorpen in kaart die een bedreiging vormden voor de gezondheidssituatie. In het tweede deelproject – SLTS (School Led Total Sanitation Strategy) – lag de focus op het bewustmaken en beïnvloeden van het gedrag van ouders, via de kennis die hun kinderen opdeden op school. Niet alleen in bewustwording, maar ook in de praktijk leverden deze deelprojecten mooie resultaten op. In iedere school werd een wasgelegenheid gecreëerd.

Betalen voor water

Nu het waterbedrijf en de watercommissie stonden, werd de laatste stap een belangrijk onderdeel van het laten slagen van het project: elke dorpsbewoner zou vanaf nu een financiële bijdrage moeten leveren, om het waterbedrijf en de watercommissie draaiende te houden. Het realiseren hiervan bleek lastiger dan verwacht. Men was gewend dat water gratis was, omdat het via een (vervuilde) rivier bij het dorp aankwam. Daarnaast hadden in het verleden verschillende NGO’s watersystemen gedoneerd aan de dorpen, die allemaal stil waren komen te liggen vanwege gebrek aan financiële middelen en kennis om het systeem te repareren.
Het innen van de bijdrage voor water verliep stroef. Door een gebrek aan inkomsten kon vervolgens de staff niet betaald worden. En hoewel het aan enthousiasme niet ontbrak, zorgde dit ervoor dat er maar één staflid overbleef. Een verlies van investering, maar ook aanleiding voor een nieuwe vraag: hoe kun je zorgen dat je kennis en expertise gewaarborgd blijft terwijl mensen vertrekken? Het beste zou zijn om over een continue periode training te blijven geven. Maar dit vraagt om structurele fondsen, iets wat niet in onze initiële projectbegroting was opgenomen. Dit leidde tot de volgende transitie: van capacity building en organisatie opbouw, naar het inrichten van lokale instituten. Maar dit vraagt om een structurele financiële basis. Daar was in voorzien door de inkomsten die het waterbedrijf zou genereren. Alleen dit vraagt meer tijd. Hier is helaas bij fondsen en subsidies weinig aandacht voor.
In deze fase belandden we net voor de crisis aanwakkerde. Onze lokale partner Eyole Lambe schreef hier een AANTAL BLOGS over, die we binnenkort ook op onze website zullen publiceren.

Leren van LiveBuild: Samenwerken

Het ontstaan van het type samenwerking dat LiveBuild zo kenmerkt
Sinds vorig jaar wordt LiveBuild geconfronteerd met een moeilijke situatie in Kameroen. Dat betekent voor ons echter niet ‘op de plaats rust’; het geeft ons ruimte voor bezinning over de doelen waar we aan werken en ons werkproces, hoe we daar denken te komen.
We proberen altijd te leren van de projecten die we hebben gedaan. Als ze succes hadden, maar vooral als ze faalden, of niet in één keer lukten. Hier vervolgens open over communiceren is altijd een belangrijke kernwaarde van onze organisatie geweest. Met dit in gedachte brengen we een drieluik uit waarin het verleden, het heden en de toekomst aan bod komen. Een kritische reflectie helpt om ons handelen beter te begrijpen en een lijn naar deze toekomst uit te stippelen. Dit is voor onszelf interessant, maar we delen onze inzichten ook graag met alle LiveBuilders, donateurs en partners die al jaren met ons mee doen.
Dit stuk is de eerste van drie artikelen waarbij we terugblikken op het werk van LiveBuild.
Ontwikkeling in organiseren
Onze visie op onze manier van werken en op hoe we gemeenschappen in Kameroen kunnen ondersteunen om zelfredzaam te worden is door de jaren heen sterk veranderd. Dit veranderingsproces kent verschillende kantelpunten: van ziekenhuizen bouwen naar water en onderwijsprojecten naar WASH, waardoor we nu behalve naar schoon drinkwatersystemen ook kijken naar de natuur rondom natuurlijke waterbronnen.
Ook de manier waarop wij onszelf organiseren is veranderd. Waar we voorheen met Nederlandse vrijwilligers en betaalde krachten zelf projecten in Kameroen uit de grond probeerden te trekken, werken we nu in Kameroen alleen met lokale partners en personeel.
Ook in Nederland
En waar er een aantal jaar geleden – naast alle vrijwilligers – ook parttimers in dienst waren, werkt iedereen bij LiveBuild op dit moment vrijwillig, naast hun vaste baan of werk. Werken in een team van vrijwilligers is altijd erg belangrijk voor LiveBuild geweest. Het maakt ons ook in Nederland een humanitaire organisatie, waarbij we mensen de mogelijkheid bieden om in hun vrije tijd het verschil te maken en zichzelf te ontwikkelen. LiveBuild is een plek waar je mag uitproberen, en waar fouten gemaakt mogen worden. Zo leer je waar je goed in bent, waar je anderen mee kunt helpen en – met de opgedane ervaring bij LiveBuild op je CV – vind je misschien zelfs een passende baan. De manier waarop deze mensen leren en ontdekken is dezelfde manier waarop LiveBuild zich als organisatie ontwikkelt.
Met dit uitgangspunt schetsen we graag hoe LiveBuild zich de afgelopen jaren ontwikkelde via vier lijnen.
  • De blauwe lijn volgt de progressie van onze focusgebieden. We begonnen ooit met educatie en waterinfrastructuur en zijn inmiddels vele onderwerpen verder.
  • De groene lijn toont de creativiteit en vindingrijkheid van LiveBuild, waarbij we agronomische oplossingen zoeken bij onze projecten.
  • De gele lijn volgt de randvoorwaarden van onze projecten. De wereld is oneindig complex: waar houden wij rekening mee? Deze lijn beschrijft onze natuurlijke ontwikkeling naar het aanpakken van steeds complexere opgaven.
  • De rode lijn volgt de transitie van directe interventie via ons partnermodel naar de huidige staat van LiveBuild en de oprichting van HumaniForest.

De Rode lijn: samenwerken in Kameroen

In het begin ontwikkelde LiveBuild projecten direct met de ontvanger, een 1-op-1 relatie waarbij we samen met de begunstigde van de hulp de projecten zelf in goede banen moesten leiden. Nederlandse projectleiders moesten heen en weer vliegen en verbleven (relatief) korte periodes in Kameroen om de projecten te realiseren. Toen er ook projecten faalden (zoals bijvoorbeeld het ziekenhuis in Banga) realiseerden we ons dat we de lokale context binnen de gemeenschappen van tevoren beter moesten analyseren. Onze visie (we geloven dat mensen zelf hun leefomgeving kunnen verbeteren) strookte niet met onze aanpak en vroeg om verandering. Hierin bevindt zich de oorsprong van het werken met onze huidige Kameroense partners.
Maar ook in de beginjaren van deze aanpak bevonden we ons vaak in een paradox. Aan de ene kant wilden we Kameroeners zelf hun toekomst in handen geven en stelden we als doel dat de projecten volledig op zichzelf konden draaien. We gaven ons werk uit handen en veronderstelden minder te weten dan onze lokale partners, over wat nodig was. Aan de andere kant zagen we dat er een hiaat lag op het gebied van hydrologie en watermanagement; onze partners waren community workers, geen experts op dat gebied. Maar wat je zou kunnen opvatten als een gebrek aan kennis, was juist een prachtige vondst aan de kennis die we nodig hadden.
Want waar we ooit dachten dat schoon drinkwatervoorzieningen tot stand kwamen door de fysieke constructie van waterleidingen en pompen, leerden we door het CHIP-project dat gemeenschappen de kern van ons werk zouden vormen. Dat ging zo:
Toen we goed en wel bezig waren met het realiseren van waterprojecten, zagen we opeens de noodzaak om op WASH (water, sanitation and hygiene) in te gaan zetten. Gebrek aan sanitaire voorzieningen draagt wereldwijd jaarlijks bij aan honderdduizenden sterfgevallen onder kinderen als gevolg van diarree. Bovenop de chronische gevolgen van diarree kan een gebrek aan WASH-faciliteiten studenten ervan weerhouden om naar school te gaan. En dit waren nou net die scholen die met veel moeite tot stand waren gekomen.
Onze doelstelling van CHIP, ons WASH-project, was om het aantal kinderen dat besmet is met WASH-gerelateerde ziekten te verminderen, waardoor de kindersterfte met 20% zou worden verminderd en er binnen 24 maanden (2014 – 2016) een stimulerende omgeving kon worden gecreëerd in de doelgemeenschappen. We gingen weer vol enthousiasme van start. Echter, bij de monitoring bleek dat slechts vijf van de dertien gemeenschappen die bij het project betrokken waren, de geïmplementeerde projecten in stand konden houden. We ontvingen hevige kritiek: onze samenwerking tussen belanghebbenden was zwak en er bleek een afwezigheid van kennis over projectmanagement.
Gemeenschappen willen vaak maar al te graag een watersysteem, maar konden of durfden niet. Ze misten de kennis en vaardigheden om bijvoorbeeld een goede watercommissie te vormen. De dorpelingen met een goede opleiding zijn vaak vertrokken. Dit resulteerde in een trage realisatie van de drinkwaterprogramma’s; een enorme tegenvaller van het project.
Door dit project zagen we nu in dat het vooral de gemeenschappen zijn waar we in moesten investeren. We doken wederom in het diepe en pasten, samen met onze partners, de werkwijze aan zodat deze meer aan ging sluiten op een integrale werkwijze. Een voorbeeld van wat we veranderden was dat de uitvoerende partners meer tijd (en dus geld) zouden krijgen voor het monitoren en het stimuleren van een sterke samenwerking tussen partners, gemeenschappen en overige stakeholders, in plaats dat wij vanuit Nederland de projecten aan zouden te sturen.
Dit bleek te werken en inmiddels hebben we in Kameroen de behoeftes en de cultuur leren kennen en hebben we een netwerk opgebouwd van zeer betrouwbare lokale partners. De coördinatie van de projecten gebeurt nu in Kameroen, voor en door Kameroeners.
De rode lijn van LiveBuild heeft dus als resultaat gehad een driehoeksverhouding tussen LiveBuild, de partners en de begunstigden van het project, waarbij we nu beter onze pragmatische, Westerse houding kunnen benutten. De rol van LiveBuild is duidelijker: een financiële en een monitorende rol. In Nederland proberen we op een ondernemende en creatieve manier geld op te halen om de projecten te realiseren. Vervolgens monitoren we hoe dit geld besteed wordt. Op basis hiervan stellen we maandelijks heel veel vragen. We nemen geen framework om data te genereren – dat is niet reëel. On the ground in Kameroen krijgen we periodiek de Narratives van Eyole Lambe, een van onze partners. Hij verschaft daarin updates over projecten, financiën en relatiebeheer die ons van concrete informatie voorzien zodat we continue blijven leren en blijven reageren.
En recent is ook hierin een vertakking ontstaan: LiveBuilder Koen van Bremen heeft samen met Eyole Lambe en Jaba Wose een nieuwe stichting opgericht, Humaniforest. Humaniforest richt zich vooral op het beschermen van natuurlijke waterbronnen en inheemse bossen. Want waarom zou er alleen een partnerschap mogelijk zijn tussen een Nederlandse en Kameroense organisatie, als je er ook samen een kunt runnen? Hierover meer in de volgende verhalen Leren van LiveBuild.
Heb je vragen? Wil je reageren? Leuk! Mail ons op info@livebuild.org

Een update uit Kameroen

Zoals we eerder schreven, is de sociaal-economische crisis die sinds 2016 gaande is in de Anglophone regio van Kameroen, uitgelopen in een slepend gewelddadig conflict. Vooral de vele dorpsbewoners die gevlucht zijn in de bush leven op dit moment onder erbarmelijke omstandigheden. Het zijn de vrouwen, kinderen en ouderen die het meest lijden onder deze omstandigheden, zeker op het gebied van hygiëne en sanitair. Ziektes die normaal goed te genezen zijn, zoals tyfus en diarree, zorgen nu voor levensbedreigende situaties.
Samen met onze lokale partners hebben we een noodhulpprogramma georganiseerd, dat inmiddels twee vluchtelingenkampen rondom twee dorpen heeft bereikt. Onze vaste partners Eyole en Jaba brachten samen met Ruth vorige week een rapportage uit.
Het doel van het programma is het sturen van medische noodhulpgoederen zoals medicijnen, maandverband, pleisters, verbandspullen, pijnstillers, ORS, handschoenen en meer huishoudelijke goederen zoals dekens, lucifers, ‘bush lamps’, kerosine en gereedschap.
Uitdagingen
Vanwege constante veranderingen in de situatie per dorp, de aanwezigheid van het leger en militante groepen, is het garanderen van de veiligheid bij het transport van de noodhulpgoederen erg kostbaar en tijdrovend. Goede communicatie, zodat we er zeker van zijn dat zowel de situatie in de dorpen, als op de hoofdwegen veilig genoeg is, is essentieel. Aan iedere activiteit gaan verschillende vergaderingen en telefoongesprekken vooraf. In delen van het gebied waar de telefoonverbinding is weggevallen worden berichten handmatig via forenzen overgebracht.
De onverwachte blokkades onderweg zorgen voor stijgende kosten, zeker wanneer je kostbare spullen transporteert zoals medicijnen. Verder zijn sommige medicijnen erg in prijs gestegen vanwege lokale schaarste. Tot nu toe lukt het ons gelukkig steeds om de medicijnen voor dezelfde prijs te krijgen als de maand ervoor.
Onze partner Eyole doet verslag van de eerste twee succesvolle activiteiten:
“Op 22 mei reisden dorpsbewoners uit Nganjo Titi en onze verbindingsofficier vanuit Buea met de zending naar Kumba. Hier maakten we een reisplan voor de volgende dag. Onze officier wist een route te nemen die een aantal checkpoints onderweg zou ontwijken en was voorbereid op mogelijke onverwachte check points onderweg. Tegen de middag arriveerden we in het eerste dorp en werden we onthaald door een groot publiek. De gemeenschap werd verantwoordelijk gemaakt voor de distributie van de goederen.”
Een paar dagen later ontving Eyole het bericht dat dit succesvol was verlopen.
Iets anders ging het in een ander dorp. Na een uitvoerig gesprek werd de conclusie getrokken dat het te gevaarlijk was om verdere activiteiten te ondernemen. Er bleek een dreiging te zijn van ontvoering van onze verbindingsofficier. Daarbij was het dorp nog niet goed georganiseerd om de distributie van de goederen in goede banen te leiden. Met de opdracht zich beter te organiseren, reisden de dorpsbewoners terug.
Deze mogelijk onveilige situatie vroeg om een crisisberaad. We constateerden dat, aangezien de goederen toch al in Kumba waren, het verstandig was om deze direct in te zetten voor een andere gemeenschap. We besloten dat de goederen naar een ander dorp zouden gaan, in plaats van af te wachten op de verbetering in de situatie.
Onze officier ging aan de slag met het contacten van de dorpsbewoners. Dit bleek moeilijker dan verwacht, omdat het dorp uiteen was gevallen in acht verschillende kampementen in de bossen. Deze kampen waren vanwege de hevige regenval bovendien lastig te bereiken. Gelukkig waren de chief en de jongeren van het dorp direct actief betrokken. Ze kwamen met een gezamenlijk distributieplan en gaven als snel aan klaar te zijn om de noodhulpgoederen in ontvangst te nemen. Op 30 mei werden de goederen geleverd en verdeeld over de acht kampen. De uitgifte van medicijnen werd centraal georganiseerd door een verpleegster.
Het leven in de bush is erg zwaar, mede door voedseltekorten wordt de situatie steeds nijpender. Er is internationale hulp aanwezig in Noordwest en Zuid-Kameroen, maar deze weten de gevluchte mensen in de bush meestal niet te bereiken. Hoewel de geleverde hulp klein is in vergelijking tot de grote hulpbehoefte die er is, is het een opluchting voor hen die er zwaar aan toe zijn. Beide dorpen zijn erg dankbaar voor zowel de materiële als gevoelde symbolische steun!
Wil jij ook bijdragen aan dit noodhulpprogramma? Kom 28 juli naar het Ping Pong Toernooi bij De Ping Pong Club Utrecht!